രചന : ഷബ്നഅബൂബക്കർ✍
സ്നേഹവും പ്രണയവും കൊണ്ട് ഉള്ളുനിറയുമ്പോൾ
പ്രിയപ്പെട്ടവരോട് ഹൃദയം കൊണ്ടല്ലാതെയൊരു
യാത്രമൊഴിചൊല്ലി ഇറങ്ങി നടക്കുന്നവരുണ്ട്…
ഒട്ടും തുളുമ്പാൻ വിടാതെയാ സ്നേഹത്തെ
മുഴുവനായും നെഞ്ചോട് ചേർത്തുവെക്കാൻ
ഉള്ളറിയാത്തൊരു ദേഷ്യത്തെയെടുത്തണിഞ്ഞ്
ഇനിയൊരിക്കലും മിണ്ടില്ലെന്നൊരു
പെരുംനുണയുടെ കൂട്ടുപിടിച്ച്
ഇറങ്ങി പോവുന്നവർ…
കാറ്റുനിറച്ച ബലൂൺപോലെ വീർപ്പിച്ചു വെച്ച
മുഖം ഒരിക്കൽ കൂടി വക്രിച്ചുകാട്ടി തിരിഞ്ഞു
നടക്കുന്നതു മുതൽ ഓരോ നിമിഷത്തിലുമവരൊരു
പിൻവിളി കൊതിക്കുന്നുണ്ടാവണം…
അരുതെന്നൊരു സ്നേഹവിലക്കിനെ
പരിഭവത്തോടെ, ആകാംക്ഷയോടെ കാതോർത്തിട്ടുണ്ടാവണം…
നീയില്ലാതെ ഞാൻ ഒറ്റയായി പോവില്ലേയെന്നൊരു
പ്രണയ നിശ്വാസത്തിന്റെ ചൂട് തേടുന്നുണ്ടാവണം…
മൗനംകൊണ്ടൊരായിരം പഴങ്കഥകൾ മൊഴിയുന്നുണ്ടാവണം…
മറവി പുണരാത്ത ഓർമ്മകളുടെ തണുപ്പിൽ
അധരങ്ങൾ പുഞ്ചിരി പൊഴിക്കുന്നുണ്ടാവണം…
അപ്പോഴൊക്കെയും അത്രമേൽ
പ്രിയപ്പെട്ടതെന്ന് പിന്നെയും പിന്നെയും
ആഴത്തിൽ ചേർത്തുവെക്കുന്നുണ്ടാവണം…
ഹൃദയമറിയാത്ത ഇറങ്ങിനടത്തങ്ങളൊക്കെയും
ഹൃദയംകൊണ്ട് പരസ്പരം കൊരുത്തിട്ടവർ
തമ്മിലാണുണ്ടാവുന്നത്…
ഇണക്കത്തോടെ കൂടുതൽ ചേർത്തുപിടിക്കാൻ
വേണ്ടിമാത്രം പിണക്കത്തിലൊരു
യാത്രമൊഴി രേഖപ്പെടുത്തുന്നതാണത്.