രചന : രാജീവ്‌ രവി✍
കാർമേഘം പോലെ ഇരുണ്ടു
കൂടി അലയുകയാണ് ഞാൻ
ഇടിയും മിന്നലുമെല്ലാം
എന്റെ ഹൃദയാകാശത്തെ
സമ്മർദ്ദത്തിലാക്കി
പെയ്തൊഴിയാനാകാതെ
അലഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
വിജനമായ വഴികളിലൂടെ
ക്ഷണഭംഗുരങ്ങളായ ഒട്ടു ഭ്രമങ്ങളുടെ
കനമാർന്ന ഭാണ്ഡവും പേറി നടക്കുമ്പോഴും
ഭ്രാന്തമായ മനസ്സ് വീണ്ടും
വികലമായ ചിന്തകൾ കൊണ്ട്
നീറുകയായിരുന്നു.
ആശ്വാസത്തിന്നായ്
ആരേയോ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു
ക്ഷീണം ബാധിച്ച് ഇടുങ്ങിയ മിഴികളും
കനിവാർന്ന ഒരു നോക്കിനായി
ഏറെയേറെ കൊതിച്ചിരുന്നു എല്ലാം…
വെറുതെയെന്നാകിലും ….
കനൽ പാകിയ ജീവിതപാതകൾ
കനവുകളെ കരിയിച്ചു കളഞ്ഞപ്പോളൊരല്പം
കണ്ണീരു പോലും പൊഴിക്കാനായില്ല
കാതടപ്പിക്കുന്ന ഹൃദയത്തിൻ
സ്പന്ദനങ്ങളാൽ ഞരമ്പുകൾ വലിഞ്ഞു
മുറുകി രക്തം വാർന്നൊഴുകുന്നു…
ഇനിയും എന്തിനെന്നറിയില്ല
കുറച്ചു ശ്വാസം മാത്രം
മിച്ചമായുണ്ട് ആയുസ്സിൻ
ദൈർഘ്യം അറ്റ് പോകും
വരെ യാന്ത്രികമായി
അലഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കാം
ദിക്കുകളും ദിനങ്ങളും
മറ്റെല്ലാം മറന്നൊരയനം..
