രചന : വർഗീസ് വഴിത്തല✍
അകലെയായ് കാണും സ്മൃതികുടീരങ്ങളിൽ
അഭിശപ്ത ജീവിതം ജീർണ്ണിച്ച ഗന്ധം
കനപ്പെട്ട ഭാരം ചുമക്കുന്നതെന്തിനീ
ദുഷിച്ച ബന്ധത്തിന്റെ
മാറാപ്പഴിക്കാം
വിട ചൊല്ലി നിൽക്കും സഹയാത്രികേ
നമുക്കൊരുമിച്ചു പിരിയാ-
മിരുവഴികൾ തേടാം
നോവിൻ കണങ്ങൾ പൊഴിച്ചിട്ട
വീഥിയിൽ
ഇനിയെത്ര ദൂരം തനിച്ചെങ്ങു പോണം..
കാലമൊരു കൈപ്പിഴ തിരുത്തുന്നതാകാം
ദിശതെറ്റി നാം തമ്മിലൊരുമിച്ചതാകാം
നിഴലുകൾ അന്യോന്യ-
മകലുന്ന പോലെ
പിൻനോട്ടമില്ലാതെ തിരികെ
നടക്കാം
വിടരുന്ന ചിരിയും തുടിക്കുന്ന കണ്ണുമായ്
വഴിവക്കിലാരോ കാത്തു നിൽക്കുന്നുവോ
ഇനിയെന്റെ പ്രാണൻ നിനക്കായ്‌ പകുക്കാം
മരവിച്ച സ്വപ്നങ്ങളിനിയും
പുതുക്കാം
മുറിവേറ്റ ഹൃദയങ്ങളിനിയും കൊരുക്കാം
കനവിന്റെ ചില്ലയിൽ കളിവീടൊരുക്കാം
കരളുരുക്കത്തിന്റെയീറൻ
തുടയ്ക്കാം
പൂമരച്ചോട്ടിൽ പുണർന്നിരിക്കാം
