രചന : ജോയ് പാലക്കമൂല ✍
ചന്തമില്ലാ മേനിയിന്നു
ചിന്തതേഞ്ഞ് കോലമായ്
എന്തിനേറെ വിയർത്തുപണ്ടുമു –
ടന്തിനീങ്ങും ചിത്തമായ്
വാട്ടു കപ്പയ്ക്കൊപ്പമന്ന്
ചുട്ടമീനതു തിന്നനാൾ
വട്ടമായിരുന്നു കുട്ടികൾ
ചട്ടിയാകെ വടിച്ചനാൾ
കാൽകുഴഞ്ഞ കാലമുണ്ട്
മേൽമുറിഞ്ഞ നേരമുണ്ട്
കാലമെല്ലാം ഓർത്തുവയ്ക്കാൻ
ചേലുപോയ ചേലയുണ്ട്
കല്ലുപോലെയുള്ള തമ്പ്രാൻ
വല്ലി കൂലി തന്നതും,
പുല്ലുമേഞ്ഞ കുടിലിൽനിന്ന്
മെല്ലെ മെല്ലെയുയർന്നതും
നൊന്തുപെറ്റതെന്തിനാണ്
എന്തിനാണ് കൂട്ടരേ,
അന്തിയെത്തും കാലമിന്ന്
വെന്തു മൂലയാകുകിൽ
