രചന : രാജു കാഞ്ഞിരങ്ങാട്✍
ഉത്തരം മുട്ടിയ കുട്ടിയെപ്പോലെ
അവൾ തല കുനിച്ചു നിൽക്കുന്നു
കണ്ണ് ചൂണ്ടപോലെ അവളിലേക്കിട്ട
അവൻ്റെ ചുണ്ടുകൾക്കിടയിൽ
കൊതി കിടന്നു പിടയ്ക്കുന്നു
ആരുമറിയാതെ
ആ നിമിഷങ്ങളെ, ഇഷ്ടങ്ങളെ
കട്ടെടുക്കണം
പ്രണയ പച്ചയിൽ ഉമ്മകൾ പൂത്തുലഞ്ഞ
ഒറ്റമരമായ് മാറണം
ഓർമ്മയുടെ വെയിലിൽ
എന്നും പുഷ്പിച്ചു നിൽക്കണം
പ്രണയ ചുവപ്പ്
ഒറ്റവരി കവിതയായ്
ഒന്നിച്ചു മൂളണം
പ്രണയമേ,
നമുക്കെന്നും
പെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കാം
അതിലെന്നും
നനഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കാം.
