രചന : ആന്റണി കൈതാരത്തു ✍
സർഗ്ഗാത്മകതയുടെ ശാന്തമായ മണിയറയില്‍, എഴുത്തുകാരന്‍ വികാരാധീനനായി ഒരു പ്രണയബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്നു. മഷിപ്പാത്രത്തില്‍ തൂലിക മുക്കിയെടുത്ത് സൗമ്യവും തീവ്രവുമായ വാക്കുകളകൊണ്ട് കാമുകിയുടെ മേനിയില്‍ അയാള്‍ തന്റെ മനസ്സ് വരയുന്നു. തരളിതമായി ഒരു പ്രണയം വളരുന്നു. അയാളുടെ ഓരോ അക്ഷരവും അവളുടെ കാതില്‍ രഹസ്യങ്ങള്‍ മന്ത്രിക്കുന്നു, ഓരോ വരിയും ആർദ്രമായ ലാളനയായി മാറുന്നു. എന്നാൽ ഈ ബന്ധത്തിന് അതിന്റെതായ സങ്കീർണ്ണതകള്‍ ഇല്ലാതെയില്ല. അത് ആവേശത്തിന്റെയും ഒപ്പം നിരാശയുടെയും നിമിഷങ്ങളും സൃഷ്ടിക്കുന്നുണ്ട്.
ചിലപ്പോൾ, എഴുത്തുകാരന്റെ ഹൃദയം വാക്കുകളോടുള്ള വാത്സല്യത്താൽ വീർപ്പുമുട്ടുന്നു. അപ്പോള്‍ അയാളുടെ തൂലിക അവളുടെ ദേഹത്ത് അനായാസമായി ഒഴുകുന്നു. വാക്യങ്ങൾ സങ്കീർണ്ണമായ പാറ്റേണുകളിലേക്ക് സ്വയം നെയ്തെടുക്കുന്നു, ഖണ്ഡികകൾ വസന്തകാലത്തെ കാട്ടുപൂക്കൾപോലെ പൂക്കുന്നു. ഭാഷയുടെ താളത്തിൽ മത്തുപിടിച്ച്, രൂപകങ്ങളിലൂടെയും ഉപമകളിലൂടെയും കറങ്ങിക്കൊണ്ട് എഴു ത്തുകാരൻ സ്വയം മറന്ന് നൃത്തം ചെയ്യുന്നു. തൂലിക, അവളുടെ ദേഹത്തിലുടനീളം തെന്നിമാറി, വാഞ്ഛയുടെയും ആഗ്രഹത്തിന്റെയും അടയാളങ്ങൾ അവശേഷിപ്പിക്കുന്നു.
എന്നിട്ടും, ചിലപ്പോള്‍, പ്രണയിനി പിണങ്ങി ശാഠ്യം കാണിക്കുന്ന ദിവസങ്ങളുണ്ട്. തന്റെ കഥാപാത്രങ്ങളെ പിന്തുടരാൻ വിസമ്മതിച്ച് അവള്‍ അനിയന്ത്രിതമായി പെരുമാറുന്ന ദിവസങ്ങള്‍. അപ്പോള്‍, അവളുടെ ശാഠ്യത്തോട് മല്ലടിച്ച് അവളെ വീണ്ടും തന്റെ ഇംഗിതത്തിന് വശംവദയാക്കാന്‍ എഴുത്തുകാരൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്.
ചില ദിവസങ്ങളില്‍ കനത്ത തിരശ്ശീല പിടിച്ച് ശൂന്യമായ താളുകളില്‍ ഇറങ്ങിനിന്ന് അവള്‍ പരിഹസിക്കുന്നു. എഴുത്തുകാരനില്‍, പ്രചോദനം ശ്വാസംമുട്ടി ഏന്തിവലിക്കുന്നു. മഷിപാത്രം വരണ്ടുപോകുന്നു. നൃത്തം തളരുന്നു, എഴുത്തുകാരൻ ഇടറുന്നു. ‘റൈറ്റേഴ്‌സ് ബ്ലോക്ക്’!
എന്നാൽ, പിന്നെ, പെട്ടെന്നൊരു മുന്നേറ്റം! ഒരു ഉജ്ജ്വലമായ ആശയം ഉയർന്നുവരുന്നു, അപ്രതീക്ഷിതവും ആഹ്ലാദകരവുമായ ഒന്ന്. മിടിക്കുന്ന ഹൃദയത്തോടെ എഴുത്തുകാരൻ അതിൽ മുറുകെപ്പിടിക്കുന്നു., വികാരാധീനനായി കാമുകിയെ ആലിംഗനം ചെയ്യുന്നു, ചുബിക്കുന്നു. സന്തോഷത്തിന്റെയും സന്താപത്തി ന്റെയും സിംഫണി പോലെ അവന്റെ വാക്കുകള്‍ ഒഴിഞ്ഞ പേജുകളില്‍ നൃത്തം ചെയ്യുന്നു. സൃഷ്ടിയുടെ ആനന്ദത്തില്‍ ലോകം അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു.
സൃഷ്ടിയുടെ മഷിപ്പൊട്ടുകള്‍ ഉണങ്ങി. സൃഷ്ടി പൂർത്തിയായി. ഇനി എഴുത്തുകാരന്റെ കാമിനിക്ക് എന്ത് സംഭവിക്കും??
അവളുടെ തൊഴില്‍ രൂപാന്തരപ്പെടുന്നു – ആ കാമുകി ഒരു വേശ്യയായി മാറുന്നു. എഴുത്തുകാരന്റെ നിയന്ത്രണത്തിനപ്പുറം അവള്‍ തെരുവുകളിലിറങ്ങുന്നു. വായനക്കാർ അവളുടെ ഉടയാടകൾ അഴിച്ചുമാറ്റുന്നു, അതിന്റെ വളവുകളും രൂപരേഖകളും പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യുന്നു.
ചിലർ അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തെ അഭിനന്ദിക്കുന്നു. വാക്യത്തിന്റെ ഗംഭീരമായ ഒടിവുകളും വളവുകളും, ഇന്ദ്രിയ സംവേദിയായ രൂപകങ്ങളും! വശീകരിക്കപ്പെട്ട വായ നക്കാര്‍ അവളുടെ ത്വക്കിലൂടെ വിരലുകൾ തടവുന്നു.
മറ്റുചിലർ അവളുടെ നഗ്നമേനിയില്‍ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന അർത്ഥങ്ങൾ ആഴത്തിൽ അന്വേഷിക്കുന്നു. ഭാവാര്‍ത്ഥങ്ങളുടെ മടക്കുകളിൽ അവർ സന്തോഷം കണ്ടെത്തുന്നു. അവരുടെ വ്യാഖ്യാനങ്ങൾക്ക് അവള്‍ ഒരു ചര്‍മ്മപത്രമായി മാറുന്നു.
പിന്നെ, ഉദാസീനരായ വഴിയാത്രക്കാരുണ്ട്; ഒന്നൊട്ട് നോക്കി മുന്നോട്ടു പോകുന്നവർ. കൗതുകമുള്ള ഒരാത്മാവിനെ കാത്തിരിക്കുന്ന വേശ്യ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാതെ നിൽക്കുന്നു.
എഴുത്തുകാരന്റെ സൃഷ്ടി ഇനി അയാളുടേത് മാത്രമല്ല. അത് ലോകത്തിന്റെതാണ് – വായനക്കാർക്ക് സ്വയം നഷ്ടപ്പെടാനായി അവള്‍ തെരുവുകളില്‍, വായനശാലകളില്‍, പാര്‍ക്കുകളിലെ ശാന്തമായ കോണുകളില്‍ കാത്തിരിക്കുന്നു. കാമുകിയിൽ നിന്ന്, മോഹിപ്പിക്കുന്ന വേശ്യയിലേക്കുള്ള പരിവർത്തനത്തിൽ വായനക്കാർ ആനന്ദം കണ്ടെത്തുന്നു. അവർ ഓരോ അധ്യായങ്ങളിലും വാക്കുകളുടെ നൃത്തം കണ്ട് ആനന്ദിക്കുന്നു.
അതിനാൽ, പ്രിയ വായനക്കാരേ, അടുത്ത തവണ നിങ്ങൾ ഒരു പുസ്തകം തുറക്കുമ്പോൾ ഓർക്കുക: നിങ്ങളുടെ കയ്യിലെ പുസ്തകം കടലാസിലെ മഷി മാത്രമല്ല, അത് ഒരു എഴുത്തുകാരന്റെ ഹൃദയവേദനയും. ഒരു പ്രണയിയുടെ പൈതൃകവും. ഒരു വേശ്യയുടെ രഹസ്യവുമാണ്. അതിലെ വാക്കുകൾക്കൊപ്പം നൃത്തം ചെയ്യുക, അവ നിങ്ങളെ അജ്ഞാതമായ മേഖലകളിലേക്ക് നയിക്കട്ടെ.
