രചന : പട്ടം ശ്രീദേവിനായർ✍️
അനന്തതേ….
അപാരതേ….
നീറും മനംഇന്ന്,
നോവും മനം…!
മേവും മനം…
വേവും മനം..
മനമറിയാത്തൊരു
പൈതലായ്നീ…..!
വിങ്ങുന്നുവോ?
അഴലുകളോ?
കഥയറിയാത്തൊരു..
കദനങ്ങളോ?
സ്വപ്നത്തിൽ എന്നും
നിഴലുകളോ?
എന്തറിഞ്ഞൂ?
പൈതലേ നീ…..
എരിയുന്ന
മനസ്സിന്റെവിങ്ങലുകൾ……!
ഉയരുന്നു മേഘങ്ങൾ.
പടരുന്നു കൂരിരുൾ….
എന്നിട്ടും എന്തേ നീ മയങ്ങീ…..?
അറിയാത്ത കരങ്ങളിൽ….
അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഉറങ്ങി നീ….
അകലങ്ങൾ താണ്ടു ന്നഅമ്മയെപ്പോൽ…..!
“അമ്മ തന്നർത്ഥം സ്നേഹമാണെന്നും…
അമ്മ തന്നാത്മാവ് കാണുന്നു നീ….”
എന്നും അരുമയായ് പൈതലേ നീ വളരൂ…
പ്രകൃതിതൻപുത്രനായ്
നീ…..വളരൂ!
