രചന : സതീഷ് കുമാർ ജി ✍
ചിലങ്കതൻ സ്വരം നിലച്ചു ജീവനിൽ
അരങ്ങൊഴിഞ്ഞൊരാസ്വനങ്ങൾ പോകവേ
ഉതിർന്നു കണ്ണികൾ ചിതറി വീണിടും
പൊള്ളയാമൊരു മണികൾ മാത്രമായ്.
അലയാഴിപോലെയാ ഹൃദയനൊമ്പരം
ചിതറി വീണൊരാ മിഴിനീർപ്പുക്കളായ്
അറിഞ്ഞിടുന്നു ഞാൻ നിന്നകാലനഷ്ടവും
പൊലിഞ്ഞിടുന്നൊരു കിനാക്കളൊക്കെയും.
ഇനിയുമെത്തുമോ നിറങ്ങളാടുമോ
പുലരിപോലവേ കുളിരുകോരിടാൻ
അനന്തമാമൊരു പ്രണയനൊമ്പരം
ഹൃദയഭേദമാ വിരഹവേദന.
മിഴികളിലില്ലാ മിഴിനീർതുള്ളികൾ
പൊഴിഞ്ഞിടുന്നതോ ചുടുനിണങ്ങളാകവേ
ചൊടികളിലിന്ന് മറഞ്ഞുപുഞ്ചിരി
ദിനങ്ങളോരോന്നായ് കൊഴിഞ്ഞുപോകവേ…
മരിച്ചിരുന്നൊരെൻ മനസ്സുപോലുമേ
ഇനിയൊരോർമ്മകൾ തളർത്തുകില്ലെന്നെ
ഒരുവിളിക്കായി കാതോർത്തു നിൽക്കുന്നു
വരുന്നു ഞാനിതാ അലിഞ്ഞു ചേരുവാൻ
അനന്തമായൊരാ വിഹായസ്സിലേറുവാൻ
പ്രണയമേഘമേ നിന്നിലലിഞ്ഞു ചേർന്നിടാൻ
പുനർജ്ജനികളിൽ ഏറാതെ പോകുവാൻ
ഇനിയൊരിക്കലും പെയ്യാതെ പോകുവാൻ
✍️