🔵 സ്ഥാനത്തു നിന്ന മരം*

രചന : ശ്രീകുമാർ പെരിങ്ങാല.✍

സ്വത്തു ഭാഗംവച്ചപ്പോൾ ഇളയമകനായ എനിക്കായിരുന്നു കുടുംബവീടും അതു നിൽക്കുന്ന 20 സെൻ്റ് വസ്തുവും. അതിൽ തെക്കുപടിഞ്ഞാറുഭാഗത്തായി വളരെ വർഷം പഴക്കമുള്ള ഒരു ആഞ്ഞിലി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അതിന് എത്ര പ്രായമുണ്ടെന്നൊന്നും ആർക്കുമറിയുകയില്ല. അച്ഛന് ഓർമ്മയുള്ളപ്പോൾമുതൽ ഈ നിലയിൽ കാണുന്നുണ്ടെന്നാണ് പറയുന്നത്.
കുറെക്കാലംമുമ്പ് ഒരിടവപ്പാതിക്ക് ഇടിമിന്നൽമൂലമുണ്ടായ ക്ഷതവും പ്രായാധിക്യവും ഈ പടുകൂറ്റൻമരത്തെ അപകടഭീഷണിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്.
അയലത്തുകാർ പരാതി പറയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോളാണ് അതു മുറിച്ചുമാറ്റണമെന്ന എൻ്റെ അഭിപ്രായം ഞാൻ അച്ഛനോടു പറഞ്ഞത്. ഞാനത് പറയുമ്പോൾ വെറ്റിലച്ചെല്ലത്തിൽനിന്ന് ഒരു വെറ്റിലയെടുത്ത് നാരു കളഞ്ഞ് ചുണ്ണാമ്പുതേച്ചുകൊണ്ട് അച്ഛൻ അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
“നീ എന്താ രഘൂ ഈ പറയുന്നത്? അത് സ്ഥാനത്തുനിൽക്കുന്ന മരമാണ്, അതും കന്നിമൂലയ്ക്കുതന്നെ. നിനക്കിത്ര വിവരമില്ലാതായല്ലോ മോനേ” അമ്മ എൻ്റെ അഭിപ്രായത്തിനോടുളള എതിർപ്പ് ആദ്യമേ പ്രകടിപ്പിച്ചു.
“അല്ല, അതു വെട്ടിയാലവനെന്താ? ഇപ്പോളത്തെ തലമുറയ്ക്ക് ഇതിൻ്റെയൊക്കെ അർത്ഥമോ മാഹാത്മ്യമോ തിരിച്ചറിയില്ല. ദോഷമുണ്ടായാൽ അത് നമുക്കുമാത്രമല്ല, ഈ കുടുംബത്തെ മൊത്തം ബാധിക്കുമെന്ന് ഓർക്കണം. വല്ലവൻ്റെയും വാക്കു കേട്ട് ഇല്ലാത്ത ദോഷം വരുത്തിവയ്ക്കണ്ടാ നീ. എതായാലും ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നകാലംവരെ ഞാനിതിന് സമ്മതിക്കില്ല.” അമ്മയുടെ പുറകേ അച്ഛനും തൻ്റെ എതിർപ്പ് പ്രകടിപ്പിക്കുകയാണ്.
“എൻ്റെച്ഛാ. ഇതൊക്കെ അന്ധവിശ്വാസമാണ്. ഇക്കാലത്ത് കാവ് വെട്ടിത്തെളിച്ചാണ് ആളുകൾ ഫ്ലാറ്റ് പണിത് താമസിക്കുന്നത്. ഇതിപ്പോൾ അങ്ങനെയൊന്നുമല്ലല്ലോ, ഒരു ഇടിയേശിയ ആഞ്ഞിലിയല്ലേ? വല്ല കാറ്റത്തോ മഴയത്തോ മറഞ്ഞുവീണ് ആളപായമുണ്ടായാൽ നമ്മളെന്തു സമാധാനം പറയും. അച്ഛാ ഞാനിത് നമ്മുടെ വാസ്തു കൺസൾട്ടൻ്റ് പ്രസാദ് സാറുമായി സംസാരിച്ചതാണ്. ആഞ്ഞിലിയുടെ സ്ഥാനം കിഴക്കാണെന്നും ഇതു വെട്ടുന്നതുകൊണ്ട് യാതൊരു കുഴപ്പവുമില്ലെന്നാണ് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്. തന്നെയുമല്ല, സ്വർണ്ണംകായ്ക്കുന്ന മരമാണെങ്കിലും പുരയ്ക്കു മുകളിലേക്ക് ചാഞ്ഞാൽ വെട്ടിക്കളയണമെന്ന് അച്ഛൻതന്നെയല്ലേ പറയാറ്?” ഞാൻ ന്യായ്യീകരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
“ഇതൊരു സധാരണമരമല്ല മോനേ. നമ്മുടെ പൂർവ്വികന്മാരാൽ ആരാധിച്ചുവന്നിരുന്ന വൃക്ഷമാണ്. നമ്മൾക്ക് തോന്നുന്നതുപോലെ വെട്ടിമാറ്റാൻ പറ്റില്ല. നാഗത്താന്മാരാണ് അതിൻ്റെ ചുവട്ടിൽ കുടികൊള്ളുന്നത്. പണ്ട് സ്വർണ്ണനാഗത്തെ കണ്ടിട്ടുണ്ടെന്നാണ് പഴമക്കാർ പറഞ്ഞുകേൾക്കുന്നത്. മൂന്നു തലമുറകൾകണ്ട ആഞ്ഞിലിയാണത്. അതിൻ്റെ ഐശ്വര്യമാണ് മക്കളേ നമുക്കുള്ളത്. മറക്കണ്ടാ. ഞങ്ങളുടെ കാലം കഴിഞ്ഞ് നീ എന്തുവേണേൽ ചെയ്തോ. ഞങ്ങളൊന്നും കാണുന്നില്ലല്ലോ. ഭഗവതീ കാത്തോണേ” അമ്മ കിഴക്കോട്ടുനോക്കി കൈകൂപ്പിപ്രാർത്ഥിച്ചു.
മരം മുറിക്കുന്നതിനോട് എനിക്കിഷ്ടമുണ്ടായിട്ടല്ല മറിച്ച് അതു നൽകുന്ന അപകടഭീഷണിയെ മറികടക്കാനായിരുന്നു അത് വെട്ടിമാറ്റാമെന്ന് ഞാൻ കരുതിയത്. ഏതായാലും അച്ഛനെയും അമ്മയെയും എതിർത്തുകൊണ്ട് മരംമുറിക്കാൻ എനിക്ക് ഉദ്ദേശ്യമില്ലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഈ സംഭാഷണം ഞാൻ അവിടെ അവസാനിപ്പിച്ചു. പിന്നെ, ഒരിക്കലും ഞങ്ങളീ വിഷയം സംസാരിച്ചിട്ടില്ല.
ഒരു ദിവസം ഓഫീസ് വിട്ടിറങ്ങാൻ തുടങ്ങുമ്പോളാണ് മൊബൈലിൽ ഭാര്യയുടെ കാൾ വരുന്നത്.
“ഹലോ, ചേട്ടാ ഒന്നു വേഗം വരണേ. നമ്മുടെ ആഞ്ഞിലി മറഞ്ഞുവീണു. ലൈൻ പൊട്ടി ഇവിടെങ്ങും കരണ്ടില്ല. ഇവിടെ ആകെ പ്രശ്നമാണ്. ഒന്ന് വേഗം വായോ”
ങേ, എന്ത്.. ആഞ്ഞിലി വീണെന്നോ? വല്ല അപകടവുമുണ്ടായോ എന്തോ. ആധികയറിയ മനസ്സോടെയാണ് ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് പോന്നത്. വീട്ടിലെത്തിയ ഞാൻ അമ്പരന്നുപോയി. ആ വലിയ ആഞ്ഞിലി മൂന്ന് ഇലക്ട്രിക്പോസ്റ്റുകൾ ഒടിച്ച് രണ്ട് മതിലുകൾ തകർത്ത് അടുത്ത വീടിൻ്റെ മുളിലേക്കാണ് വീണിരിക്കുന്നത്.
ഒന്നരലക്ഷം രൂപ പോസ്റ്റ് തകർന്ന വകയിൽ നഷ്ടപരിഹാരം ഇലക്ട്രിസിറ്റി ബോർഡിന് കൊടുത്ത് പ്രശ്നം തീർത്തു. എട്ടുലക്ഷം രൂപയോളം വീടും മതിലും ശരിയാക്കി കൊടുത്ത വകയിൽ ചെലവായി.
അപ്പോളും അമ്മയും അച്ഛനും ഒരേസ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു :
“എത്ര നേരുള്ള മരമായിരുന്നു. കണ്ടില്ലേ, ഒരു ജീവഹാനിയുമുണ്ടാക്കാതെ താഴെവീണത്”
✍️