രചന : ജോൺ കൈമൂടൻ.✍️
ഹേമന്തശൈത്യത്തിനാനന്ദമേറ്റു ഞാൻ
ഏകാന്തരാത്രികൾ നിദ്രയെപുൽകിയേൻ.
അമാന്തിച്ചെന്നുമുറക്കം വെടിയുവാൻ
ശോകാന്തമായിരുന്നില്ലയെൻ കനവുകൾ.
ശൈത്യമെനിക്കേകി ആത്മാർത്ഥമാംതുണ
മെത്തയോ ശീതളമായി കിടക്കവേ-
ഒത്തൊരുതാപനില തന്നുകമ്പളം,
ചിത്തത്തിലെത്തി വികാരങ്ങൾകോമളം.
കണ്ണുതുറക്കുകിൽ കാണുന്നുവിസ്മയം
വിണ്ണിലെമ്പാടും പരവതാനി വെണ്മ .
വെണ്ണകടഞ്ഞെടുത്തീടുവാൻ പാകത്തിൽ
മണ്ണിന്റെപാൽക്കുടം ക്ഷീരപഥംസമം.
എത്തുന്നുമാരുതൻ മന്ദമായെന്നോരം –
എന്തിതുകസ്തൂരിപോലെ പരിമളം,
ഏന്തിയെത്തുന്നുവോ ചന്ദനക്കിണ്ണവും !
തീർത്ഥംപനിനീരിലോ കാറ്റിൻലേപനം?
ഒന്നിനും ചിത്തം കവരുവാനായില്ല
എന്നിലെനിദ്രതൻ ആഴംകുറഞ്ഞില്ല,
എന്നുംവരേണമേ ശീതമായ്ഹേമന്തം;
നിന്നെപ്പുണർന്നുഞാൻ നിദ്രയിൽവീഴട്ടെ!
