രചന : ബി.സുരേഷ് കുറിച്ചിമുട്ടം ✍
ഒളിപ്പിച്ചുവെയ്ക്കുന്നൊരു തുരുത്തുണ്ട് എല്ലാവരിലും!
പലനിറങ്ങളെചാലിച്ചൊരുകൊച്ചുതുരുത്ത് !
അവിടെ ഒരുപാട് ഓർമ്മനിറങ്ങളുണ്ട്!
പിടയുന്നചിലസഹനശ്വാസങ്ങൾക്കിടയിൽ,
ഞെളിപിരികൊണ്ട്
പുളഞ്ഞ്അമരുന്നുണ്ടത്!
മരിച്ചുവെന്നുകരുതിയെങ്കിലും,
ഇനിയുംമരിക്കാത്തോർമ്മകൾ!
തന്നുപോകുന്നവർ മന:പൂർവ്വം,
മറന്നുവെച്ചവയാണെല്ലാം!
നെഞ്ചിനെ കുത്തിയത് നിണംപൊടിക്കും!
ചേർത്തുനിർത്തി തഴുകിയകരം,
ചേലുതേടി എന്നേപോയിമറയും!
കാത്തിരിപ്പിൻ തുരുത്ത് വിജനമാവും!
ശ്വാസഗതികൾ തെറ്റിപുളയും!
ഓർമ്മഭാണ്ഡം കനംവെച്ചുനിറയും!
കണ്ണുകൾ നീർത്തുള്ളികളാൽ,
കാഴ്ചമറച്ചന്ധതയേകും!
മരണമില്ലാത്തോർമ്മകൾ
മാത്രമായൊടുങ്ങും!
തൊണ്ടക്കുഴികളിൽ കുരുങ്ങി ഗദ്ഗദം,
മറന്നുപോകുന്ന നിലവിളിയെ പുണരാനേറെ;
കൊതിച്ചു തളർന്ന് വീണ് മയങ്ങും !
ഓർമ്മകളെമറവിക്കുവിട്ടുകൊടുക്കാതങ്ങനെ !
