ഉരുകുന്ന
മാനസത്തേങ്ങലിനപ്പുറം
വിടരുന്ന
കദനപൂവിതളിലായ്
തെളിയുന്നുണ്ടെപ്പോഴും
നിൻരൂപം കണ്ണാ…
കര്പ്പൂരധൂമങ്ങള്
കണ്ണുകൾ ചുംബിയ്ക്കെ
നിറയുന്ന മിഴികളാൽ
കാണുന്നു ഞാനെപ്പോഴും
നിൻ മോഹനരൂപം കണ്ണാ…
വിളിക്കാതെയെത്തുന്ന
അഴലിൻ നടുവിലായ്
വിളിപ്പാടകലെ
നീയുണ്ടെന്നറിയുമ്പോൾ
ഞാൻ നീട്ടി വിളിപ്പൂ ….
നിൻ നാമം കൃഷ്ണാ..
പാണികള് കൂപ്പി
ഞാൻ തൊഴുതു നിൽക്കെ ,
പാഴ്ചിന്തകള്
ഉള്ളില് നിറയാതെ
കാക്കണേ…
എന്നെ നീയെന്നെന്നും കണ്ണാ..
