കാണാമറയത്തെങ്കിലും
കാതോരം കേൾക്കുന്നുണ്ട്
നിൻ കിന്നാരം,
കണ്ണോരം കാണുന്നുണ്ട്
നിൻ രൂപം,
കാതങ്ങൾ ദൂരെയെങ്കിലും
പിൻതുടരുന്നുണ്ടു നിൻ
കാലടിപ്പാടുകളെ,
മഴ നനഞ്ഞ തൊടിയിൽ
നിനക്കായ് ചെമ്പകം
പൂത്തുലയുമ്പോൾ
അതിലൊരു
കരിവണ്ടിൻ
മൂളൽ അത്
ഞാൻ തന്നെ,
എന്റെ ഹൃദയ വാതിൽ
തുറന്നിടാം ,
എന്റെ കണ്ണുകളിലൊരു
പുഴ ഉറവിടുന്നുണ്ട്,
മാഞ്ഞു പോയ ഒരു
കാലത്തേക്ക്
നീ മടങ്ങിയിരിക്കണം.
Biju Koyickal
