ഞാൻ
തപിച്ചയത്രയും
നീ വെളിച്ചമാവുക
മകനേ …
ഞാനലഞ്ഞ
മരുവിനത്രയും
നീ തണലാവുക
മകനേ …
ഞാൻ
ഊർന്നുപോയതിലേറെ
നീ നിറവാവുക
മകനേ
കനൽവഴികളിൽ
വാഴ് വുലർന്നൊരുവന്റെ
ആത്മാവിനർത്ഥനമായ്
പിറന്നവനേ
പർവ്വതങ്ങളുടെ
ഔന്നിത്ത്യത്തേക്കാളേറെ
സാഗരങ്ങളുടെ
ആഴങ്ങളേക്കാളേറെ
നിന്നിലെ നിന്നെ
നീ
ദീപ്തമാക്കുക
ഏത് നക്ഷത്രവും
കനവ് കാണുന്ന
ആകാശമാവുക …
ശിഹാബുദ്ധീൻപുറങ്ങ്
