നെഞ്ച് പൊട്ടിവീണ
വാക്കുകളിൽ മുഖം ചേർത്ത്
നക്ഷത്രങ്ങൾ മൗനത്തിന്റെ
ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ കുറിച്ചു.
തലച്ചോറ് കൊത്തിപ്പിളർക്കും
പെരുമഴയിൽ മൺഭിത്തികൾ
കുത്തിതുറന്നൊര് മുറിവ്
അട്ടപ്പാടിയും ഇടവഴികളും
പിന്നിട്ട് കനവുകളിൽ
അഗ്നിമഴയായ് വിതുമ്പുന്നു.
വിശന്ന് തളർന്ന്
അടികൊണ്ട് പിടയുമ്പോഴും
ഒരിറ്റ് ദാഹജലത്തിന് യാചിച്ച
“മധുവേട്ടന്റെ ആത്മാവ് “
കാലത്തിന്റെ നെഞ്ച് പിളർന്ന്
ചുട്ടെരിഞ്ഞ സ്വപ്നങ്ങൾക്കും
ചുവന്ന് തിണർത്ത
കിനാക്കൾക്കുമിടയിൽ
നിലവിളിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.
ലക്ഷങ്ങൾ മുക്കിപ്പിഴിഞ്ഞ
ഖദർധാരികളുടെ ചാരിത്ര്യപ്രസംഗം
നവമാധ്യമങ്ങളിലപ്പോഴും
ആൾക്കൂട്ടത്തിന്റെ നെഞ്ചിൽ ചവിട്ടി
തീക്കാറ്റ് പുതഞ്ഞ് ഇരമ്പിപുണരുന്നു.
( ഷാജു. കെ. കടമേരി )