രണ്ട് ചായ നേരങ്ങൾക്കിടയിലെ
വിരസത ;
രണ്ട് സന്ധ്യകൾക്കിടയിലെ രാത്രി,
ഒരു കപ്പു കട്ടൻകാപ്പിക്ക്
കൈ നീട്ടുന്നു.
പൊടിയോ
പാലോ
തീയോ വെള്ളമോ
ഇത്തിരിക്ക് മധുരമോ
ബാക്കിയില്ലല്ലോ
എന്ന് ഓർക്കുന്നു,
മടുക്കുന്നു,
തണുക്കുന്നു;
വിരലുകൾ കോച്ചുന്നു.
രണ്ട് കാലുകൾക്കിടയിലെ
വിരസതയിലേക്ക്
രാത്രിയിലേക്ക്
കൈകൾ,
ഉടൽ മുഴുവനും
പിൻവലിക്കപ്പെടുന്നു.
മറവിയുടെ പുതപ്പെടുക്കുന്നു.
അവനവനിലേക്ക്
ചുരുണ്ടുകൂടുന്നു.
കാപ്പി ഒരു സ്വപ്നം
പോലുമാവാൻ
സാധ്യതയില്ലാത്ത
ചില മനുഷ്യർ
പുലർച്ചവരെയും
ഉണർന്നിരിക്കുന്നു.
