രചന : ശ്രീരേഖ എസ്
നീറും മനമതു തേങ്ങു –
ന്നാരും കാണാതെയറിയാതെ
വേവും ചിന്തകൾ തിങ്ങും
മനസ്സിൽ,മോഹപക്ഷിയകന്നു.
പുഞ്ചിരി തൂകി ദിനമുണരുമ്പോൾ
ദുരിതവുമായിട്ടവളുമുണർന്നു
പരിഹാസക്കൂരമ്പിൻ മുറിവേ-
റ്റവളൊരു കണ്ണീരുണ്ണും ജായ.
കല്ലുകടിക്കും ജീവിതപാത്രത്തിൽ
കദനത്തിൻ കണ്ണുനീരുപ്പുമാത്രം
കഷ്ടവും നഷ്ടവും പുഞ്ചിരിയാക്കിയ
പെണ്ണവൾക്കുള്ളിൽ നീറ്റൽമാത്രം.
പട്ടിൻചേലയണിഞ്ഞൊരു പെണ്ണ്
കാണുന്നോർക്കൊക്കെയും റാണി
ഉള്ളിലെ വിങ്ങലൊളിച്ചുവച്ചു
പോരാളിപോലവൾ നിന്നു
വാത്സല്യമേകുന്ന അമ്മയായി
സ്നേഹം വിളമ്പും കുടുംബിനിയായ്
പതിവായിടറാതെ ചരിക്കും ചര്യകൾ
നെഞ്ചം വേവുകയാണെന്നാലും..!
