വിനോദ്.വി.ദേവ്.
നിന്‍റെ രക്തമാംവീഞ്ഞു മോന്തിയ ചുണ്ടാല്‍ത്തന്നെ ,
നിന്നുടെ കവിള്‍ത്തട്ടില്‍ ഞാനൊന്നു ചുംബിയ്ക്കട്ടെ,
നിന്‍റെ മാംസമാമപ്പംരുചിച്ച നാവുകൊണ്ട്
ഇരുണ്ടരാവിന്‍ നീലരക്തവും കുടിയ്ക്കട്ടെ…!
മുപ്പതുവെള്ളിക്കാശിന്‍ ക്രൂരസംഗീതംപേറി,
എന്റെ ബോധമാംനൗക കാറ്റിലാഞ്ഞുലയുന്നു,
ഇരുളിന്‍കടലിനുമീതെ നീ നടക്കുമ്പോള്‍
“ഇരുണ്ടനിലങ്ങളില്‍” കാറ്റുവന്നലയ്ക്കുന്നു.
ഇന്നെന്‍റെ നിശാചരമിഴികള്‍ വെളിച്ചത്തെ,
ഭയന്നു,.മൃഗംപോലെ ഇരയെ കൊതിയ്ക്കുന്നു.
നെഞ്ചിലെ പാപശാലയ്ക്കുള്ളിലായ് കത്തുന്നുല..!
ഉള്ളിലെത്തീയ്യാല്‍മിന്നുമായുധം കടയുന്നു…!
ഇന്നുഞാന്‍, ഇണചേര്‍ന്ന ചക്രവാകത്തെ ക്രൂര-
മമ്പിനാല്‍ മാറുകീറിക്കൊന്നോരു വനവേടന്‍,
സ്നേഹമാമുപ്പുനീരുകൊണ്ടൂട്ടി വളര്‍ത്തോളെ,
ഭര്‍ത്സിച്ചു പാപഭാരംചുമന്ന നരാധമന്‍.
മന്ത്രവിദ്യയാല്‍ഗൂഢ൦ നിഴല്‍ക്കുത്ത് മര്‍മ്മത്താല്‍,
നിന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ കുത്തിക്കവര്‍ന്ന പുരോഹിതന്‍.
വേശ്യാലയത്തിൽ ഗന്ധംപൂത്തപെണ്ണിനെ നീച-
മൊറ്റുകാശിനാല്‍പണ്ടുഭോഗിച്ച പുരാവൃത്തം,
അഗ്നിയായ്ക്കത്തിക്കാളിയോര്‍മ്മതന്‍ ശവം പേറി,
ഇന്നുനിന്‍ ചോരയൂറുംവഴി ഞാന്‍ തിരയുമ്പോള്‍,
പാപനാരായംകൊണ്ടെന്‍ മാറു നീ പിളര്‍ക്കെടോ..!
“ആദിപാതകം ചെയ്ത … ആദിപൂരുഷനിവന്‍..
