വിടരുവാനുമടരുവാനുമാകാതെ,
തളിർത്ത പൂവാക പൂക്കാൻ
കൊതിച്ചു വിതുമ്പിയുഴലുന്നു..
ഇടറിയ മനമുരുകിത്തീരുന്ന
നിമിഷങ്ങളിൽ,
ഇനിയൊരു തിരിച്ചു വരവില്ലാത്ത വിധം മൗനം ഗ്രസിച്ചിരിക്കുന്നു.
പ്രണയത്തിൻ്റെ അനാദിയാം അഗ്നിയിൽ ഹോമിക്കപ്പെട്ടുഴറി,
ആത്മാവറിഞ്ഞ ചേതോഹരങ്ങളായ എത്രയോ അനർഘനിമിഷങ്ങളിൽ നിന്നൊരു പിൻമാറ്റം….
നീറുന്ന യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളുടെ അസഹിഷ്ണുതയ്ക്ക് അതാവശ്യമെന്നിരിക്കേ
മുമ്പേ നടന്നേക്കുക…
പിന്നിൽ ഞാനുമുണ്ട്, എപ്പോഴോ നഷ്ടം വന്ന മനസ്സ് തിരിച്ചെടുക്കാനാവാത്ത വിധം ആഴങ്ങളിലേക്ക് നിപതിച്ചെങ്കിലും ഇനിയൊരു പടിയിറക്കം..
മൗനാനുരാഗത്തിൻ്റെ നേർത്ത മൃദു മന്ത്രണങ്ങൾ അലകളായ് കാതിലുലയുമ്പോൾ,
വീണ്ടും വന്നണയാൻ വെമ്പുന്ന തിരകളെ പുൽകാൻ തീരമവിടെ കാത്തിരിപ്പില്ല എന്ന നീറുന്ന തിരിച്ചറിവുകളിലൂടെ..
നിൻ പ്രണയഭാവങ്ങളെ ഹൃദയത്തിലേറ്റുവാങ്ങാൻ ഈ ജൻമമിനി അർഹതയില്ലെന്നറിയുമ്പോൾ,
എന്നും നന്മകൾക്കായ് പ്രാർത്ഥനകളേകി,
പുൽകിയ നനുത്ത കാറ്റിൻ്റെ, ശ്രുതിയിലലിഞ്ഞു മനം നിറഞ്ഞിരുന്നു ഞാൻ പാടും…
ഈ ജൻമമതിനുമെങ്കിലുമെനിക്ക-വകാശമില്ലെന്നോ..!!
അമ്മു കൃഷ്ണ.