🦋 ഏകാന്തതയുടെ കവിതകൾ 🦋

രചന : സെഹ്റാൻ🌺.

ഭൂമിയിലെ വെടിയുണ്ടകളെല്ലാം
തീർന്നുപോയ കാലത്താണ്
തോക്ക് തന്റെ ഏകാന്തതയെക്കുറിച്ച്
കവിതകളെഴുതാൻ തുടങ്ങിയത്.
സ്വത്വമെന്ന പരികൽപ്പനയ്ക്കകത്ത്
നിലനിൽക്കുമ്പോൾത്തന്നെ
മറ്റുപല അസ്തിത്വങ്ങളുടെയും
പ്രകാശനകർമ്മം ഏറ്റെടുക്കേണ്ടി
വരുന്ന ജൻമോദ്ദേശ്യങ്ങളെ
കുറിച്ചോർത്ത് അതത്ഭുതം കൂറി.
ഉണ്ടയില്ലെങ്കിൽ താൻ വെറുമൊരു
തോക്ക് മാത്രമാണെന്ന് ഏറെ
ദു:ഖത്തോടെയത് മനസ്സിലാക്കി.
മടുപ്പ് ഒരു തേരട്ടയെപ്പോലെ
തന്റെ ലോഹദേഹത്തേക്കിഴയാൻ
തുടങ്ങിയ നാളുകളിൽ തോക്ക്
ആത്മഹത്യയെക്കുറിച്ച്
ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങി.
വിഷം കഴിച്ച് അന്ത്യശ്വാസം
വലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കേ
അരികിൽ നിന്നിരുന്ന
ചില്ലുകുപ്പിയോട് തോക്ക് പറഞ്ഞു;
“വരിക… അവസാനമായ്
എനിക്കൽപ്പം വെള്ളം തരിക…”
ചില്ലുകുപ്പി വിഷണ്ണനായി.
“എന്നിൽ നിന്നും വെള്ളമിറങ്ങിപ്പോയിട്ട്
നാളുകളെത്രയായി…
ഏകാന്തതയെക്കുറിച്ച് കവിതകളെഴുതി
മടുത്തിരിക്കുന്നു ഞാൻ….”
തോക്ക് കാരുണ്യപൂർവ്വം മൊഴിഞ്ഞു;
“വരിക… ഈ വിഷത്തുള്ളികൾ
നുകരുക…”