കവിത : സുമോദ് പരുമല*
ആരോരുമില്ലെന്നാലും
നീയരികിൽ
വെറുതെ
മിണ്ടാതിരിയ്ക്കിലെന്നും
എല്ലാരുമുണ്ടെന്നൊരോർമ്മ .
ആരോരുമില്ലെങ്കിലും
നിൻ വിളികൾ
ഒരു വേള
കാതോരമണയുമ്പൊഴും
എല്ലാരുമുണ്ടെന്നൊരോർമ്മ .
ആരോരുമില്ലെങ്കിലും
നിൻ മിഴികൾ
ഒരു മാത്രമാത്രം
തഴുകുമ്പൊഴും
എല്ലാരുമുണ്ടെന്നൊരോർമ്മ .
ആരോരുമില്ലെങ്കിലും
നിൻചിരികൾ
അറിയാതെയുള്ളിൽ
തെളിയുമ്പൊഴോ
എല്ലാരുമുണ്ടെന്നൊരോർമ്മ .
ഇടറാത്ത പാദങ്ങൾ
മുറിയാത്ത മനസ്സ്
തോരാത്തസംഗീത
മണയാത്ത ദീപം .
മായാത്ത ചിരിമാത്രമെന്നും
വീണ്ടും ജനിയ്ക്കുവാൻ
അറിയാതെയുള്ളിൽ
മോഹം നിറയ്ക്കുന്ന ഭാവം .
