കവിത : റഫീഖ് പുളിഞ്ഞാൽ*
മുറ്റംനിറയേ
കൊഴിഞ്ഞുവീണ
ചിരിപ്പൂക്കൾ.
വെയിൽകുഞ്ഞുങ്ങളെ
താലോലിക്കുന്ന
മരത്തണലുകൾ.
പിച്ചവെച്ചും,മണ്ണുവാരിയും
ഓടിമാഞ്ഞകുസൃതികൾ,
കിതച്ചുതളർന്നുവിയർത്തൊലിച്ച നടത്തങ്ങൾ.
അകത്ത്‌ ഇല്ലായ്മയുടെ
ഓട്ടക്കലങ്ങൾ,
ചിരികത്തിപ്പോയ
കറുത്തചുവരുകൾ,
തുറന്നിട്ടജാലകത്തിനരികേ
കീറിപ്പോയ മിഴിയിളക്കങ്ങൾ
ദ്രവിച്ച മനക്കോട്ടകൾ
മൂർച്ചയില്ലാത്ത പരിഭവങ്ങൾ.
കട്ടിലിൽ ചുരുണ്ടുകിടക്കുന്ന വേലിയിറക്കം കഴിഞ്ഞകടൽ,
കടൽക്കണ്ണിൽ മുങ്ങിത്താഴുന്ന കരയടുക്കാനാവാത്ത കപ്പൽ.
