രചന : കല്ലിയൂർ വിശ്വംഭരൻ✍️
ഹൃദയത്തിലെപ്പോഴും മറക്കാതെയോർക്കുവാൻ
ചിറകടിച്ചുയരുമെൻ
പ്രണയം.
ഹൃദയത്തിൽ മാത്രമല്ല
മലർമഞ്ഞു പൊഴിയുമ്പോഴും
പ്രണയാർദ്രമാണാ
സൗഹൃദങ്ങൾ.
ഒരു കൈയിൽ കുടമുല്ലപ്പൂക്കളുമായി അവൾ
മറുകരയിൽ നിൽക്കുന്നു പ്രണയം
കതിർമണിപ്പാടങ്ങൾ
ചേർന്നൊരാ ഭൂമിയിൽ
നിർവൃതികൊണ്ട
വർ നടന്നുപോയി
അവിടെയ ജനലിലൂടെ നോക്കുമ്പോളോക്കെയും
തിരയടിച്ചാർത്തുന്നു
മനസ്സിനുള്ളിൽ.
പുതുമഴ നനഞ്ഞൊരു
പുറംകടലോരത്ത്
കൈകോർത്തു പിടിക്കുന്നു
വസന്തകാലം
അനുദിനമെന്നൂടെ
സഹജന്റെ ജീവിതം
ഇളവെയിൽ കാത്തങ്ങ് നില്പതെന്നും.
അനുസൃുത മൊഴുകുന്ന
പുഴയോരത്തു നിൽക്കുമ്പോൾ
മരത്തണൽ കണ്ടവർ മതി മറന്നു.
മുഖത്തോടു
മുഖംനോക്കി,
മാറോടു പുണരുമ്പോൾ
മൃദുസ്മിതം പെയ്തെൻ ഹൃദയത്തിൽ.
പരസ്പര പ്രേമത്തിൽ
ഭ്രമിച്ചൊരാദിനരാത്രിയിൽ.
അണ പൊട്ടിയൊഴുകുന്നാ ഹൃദതടത്തിൽ..
