മഴക്കാറ് വിതുമ്പിനിൽക്കുമീ
മനസ്സിന്റെ കിനാക്കരയിൽ
മൂടൽമഞ്ഞിൻ നനുത്ത
തേനിതൾ തൂവലുകൾ
മിഴിനീരായ് കൊഴിഞ്ഞു വീഴുന്നു
ധ്യാനാവസ്ഥയിൽ ലയിച്ചിരുന്ന
ഉൾനിലാവുകളത്രേ
കാലാന്തരെ മഴത്തുള്ളികളായ്
വരണ്ട വാർദ്ധക്യത്തിൽ
പെയ്തൊഴുകുന്നത്
മായാലഹരികൾ ദാനമായ്
പുണരുമെൻ നീതിയോരവീഥിയിൽ
കാലത്തിൻ മുറിവേറ്റ പക്ഷിക്ക്
സ്നേഹനിലാവായ്
തലകുറി മാറ്റാനാകുമോ, കാലമേ…

ജയരാജ്‌ പുതുമഠം.

By ivayana

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *