രചന : ഷാജു. കെ. കടമേരി ✍️
ആഴങ്ങളിലേക്ക്
ഓടിക്കിതച്ച്, ചുവട് തെറ്റി
വഴുതി വീഴേക്കാവുന്ന
ഇത്തിരി സ്ഥലത്ത്
ചവിട്ടി നിന്ന്
ലോകഭൂപടം വരയുന്ന
കഴുകൻ കണ്ണുകൾ.
കാലം നിവർത്തിയിട്ട
ആകാശത്തിന്റെ
അതിരുകളിലേക്ക് പോലും
ചിറകടിച്ചുയർന്ന്
ഗർജ്ജിക്കുന്ന
മഴമേഘങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ
ചിറകിനടിയിലൊതുക്കാൻ
വെമ്പുന്ന തലതെറിച്ച
ചിന്തകൾ.
നിലച്ച് പോയേക്കാവുന്ന
ചെറുശ്വാസത്തിനിടയിലൂടെ
പിടഞ്ഞ് കൂവുന്നു.
അളന്ന് തീരാത്തത്ര ഗ്രഹങ്ങൾ
ചുരുളുകൾക്കുള്ളിൽ നിന്നും
നിവരുന്നു.
കൊടുങ്കാറ്റൊന്ന് ആഞ്ഞ്
വീശിയാൽ. മഴയൊന്ന്
നിലതെറ്റി പെയ്താൽ
കടൽ ഒരു നിമിഷം കരയെ
ആഞ്ഞ് പുണർന്നാൽ.
മഹാമാരികൾക്കിടയിൽ
നമ്മൾ വട്ടപൂജ്യമാവുമ്പോൾ
ദുരിത മേഘങ്ങൾ ചുവന്ന്
തിണർത്ത ഭൂമിയുടെ നെഞ്ചിൽ
സൂര്യൻ കത്തുന്ന വരികളാൽ
പ്രണയം എഴുതി വച്ചാൽ.
കുത്തിയൊലിച്ച
മഴവെള്ളപാച്ചിലിൽ
ചളി പൂതഞ്ഞ്, പിടഞ്ഞ്
ഒര് നാട് മുഴുവൻ ഒലിച്ച് പോയ
കണ്ണീർചിത്രങ്ങളിൽ വീണ്ടും
ദുഃസ്വപ്നങ്ങളുടെ മഴ
കോരിച്ചൊരിയുമ്പോൾ
കറങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഭൂമി
ഇത്തിരിയൊന്ന് വിറച്ചാൽ
അത്രമാത്രമേയുള്ളൂവെന്ന്
ഇടയ്ക്കിടെ ബോധമണ്ഡലത്തെ
ചുട്ടുപൊള്ളിക്കാറുണ്ടെങ്കിലും
ഭൂമിയും, ആകാശവും
അളന്നെടുത്ത്, പ്രപഞ്ചത്തിന്
വില പറഞ്ഞ്, ഏകാധിപത്യം
പ്രഖ്യാപിച്ച്, നമ്മൾക്കിടയിലേക്ക്
നുഴഞ്ഞ് കയറി, കാലത്തിന്റെ
നെഞ്ച് മാന്തിപൊളിക്കുന്നു
ചില കണ്ണുകൾ………..
