രചന : സുദർശൻ കാർത്തികപ്പറമ്പിൽ ✍
പരിമിത സമയമാണീ,വാഴ്‌വിനുള്ളതെ-
ന്നൊരു മാത്രയെങ്കിലുമോർപ്പു നമ്മൾ
അരുതായ്മ ചെയ്യാതെയിനിയുള്ള നാളുക-
ളൊരുമയോടേവം വസിപ്പുനമ്മൾ
കരുണവറ്റാത്തൊരു ഹൃദയമുണ്ടാകണം
പരമപഥത്തിലേക്കെത്തീടുവാൻ
കരുണയൊന്നില്ലെങ്കി,ലിവിടെനാമേവരും
പരമദുഷ്ടൻമാരായ് മാറുകില്ലേ!
പരമാത്മതത്ത്വത്തെ മുറുകെപ്പിടിച്ചുകൊ-
ണ്ടുരിയാടൂ,സ്നേഹത്തിൻ ദിവ്യമന്ത്രം
നരനായ് പിറന്നതു നരകത്തിൽ ചെല്ലാനോ,
നരനതൊന്നാർദ്രം നിനയ്പു നിത്യം
അറിയുവിൻ മറകൾ മറിച്ചുനോക്കി നമ്മ-
ളറിയാത്തൊരറിവി,ന്നനന്തസാരം
അറിയുമ്പോളേയ്ക്കല്ലോ നമ്മൾതൻ വിഡ്ഢിത്തം
പറപറന്നങ്ങു മറഞ്ഞിടുള്ളൂ!
അനിതരാനന്ദത്തിൽ മുങ്ങിക്കുളിക്കുവാ-
നിനിയ സത്യങ്ങളെ വാഴ്ത്തിപ്പാടൂ
ജനനത്തിൻ കാരണകാര്യങ്ങളോരാത്ത
മനുജനെന്തുണ്ടഭിവൃദ്ധിമന്നിൽ!
മനസ്സിൽ നിറയെയുണ്ടാകണം നന്മകൾ
കനവുകൾ കമനീയമായ് പുലർത്താൻ
തനിമയോലും ഭാവസാന്ദ്രവചസ്സുക-
ളനവദ്യ കാവ്യങ്ങളായുയർത്താൻ
അകിൽ പോലെരിഞ്ഞെരിഞ്ഞിവിടെയീ ജീവിതം
തകൃതിയിൽ മാറ്റിമറിപ്പുനമ്മൾ
സകലദുഃഖങ്ങളും വിസ്മരിച്ചീടുവാ-
നകതാരിനാകട്ടെയെന്നുമെന്നും
ഇരുളുംവെളിച്ചവുമുള്ളതുള്ളിൽ തന്നെ,
ഇരുളെന്നതോ,താമസഗുണംതാൻ
ഇരുളകന്നീടിലോ,സാത്വികമായ് പിന്നെ;
പരമാനന്ദമൊന്നുമാത്രമത്രേ!
