രചന : കെ. ഗോപി. ✍️
പഞ്ചവടിവനത്തിലൂടുല്ലസിച്ചു നടക്കവെ
അഞ്ചിതകളേബരനാം രാമനെ കണ്ടു
രാമനവൻ സുന്ദരനുമുത്തമ ഗുണവാനുമാ
കോമളനിൽ ശൂർപ്പണഖ ഭ്രമിച്ചുപോയി
ഏറെമോദാലടുത്തുചെന്നവളുര ചെയ്തു
വേറെ കാമിനിയായ് മറ്റൊരാളെ കാണരുതെന്ന്
രാമനെതൻ മാരനായി മനസ്സാൽ വരിച്ചവളും
കമകേളി നടത്തുവാൻ ക്ഷണിച്ചവനെ
പഞ്ചവടിവനത്തിലൂടുല്ലസിച്ചു രസിച്ചിനി
പഞ്ചബാണലീലയാടി ലങ്കയിൽ പൂകാം
രാവണഭഗിനിയായശൂർപ്പണഖ യാമിവളെ
ദേവഗണംപോലുമേറെ കാംക്ഷിച്ചിടുന്നൂ
അതിസുന്ദരനായ നീ അതിലേറെ ബുദ്ധിമാനും
മതിമോഹിനിയാമെന്നെ പത്നിയാക്കണം
വശംവദ സുഖമോഹമുണ്ടെനി ക്കെന്നിരിക്കിലും
വശംവദയായിട്ടില്ല ഒരിക്കലും ഞാൻ….
ദശരഥപുത്രനിവൻ രാമനെന്നെൻ നാമം കേൾക്ക
ദശാസന്ധിദോഷംമൂലം വനവാസിയായ്
എനിക്കിവൾ പത്നിയാണു സീത യെന്നു പേരുചൊല്ലും
എനിക്കിനി മറ്റൊരുവൾ പത്നിയാവില്ല
പതിവ്രതാരത്‌നമിവൾ പരിത്യക്ത യാവില്ലെടോ
അതിനാലെനിക്കുനിന്നെ വേൾക്കാനാവില്ല
ഇനിയിപ്പോൾ നിന്നെ വേൾക്കാ നിവിടെയുള്ളതാകട്ടെ
പനിമതിശോഭയുള്ളലക്ഷ്മണനവൻ
അവനൊപ്പംപത്നിയില്ലാതേക നായികഴിയുന്നു
അവനെ നീ വരിക്കുകിൽ നിനക്കു നന്ന്
അതുകേട്ടിട്ടവളുടനടുത്തുപോയ്‌ ലക്ഷ്മണനോട-
കതാരിലുള്ളമോഹമുര ചെയ്തേവം.
അതിനവൻ മറുപടിപറഞ്ഞെ നിക്കാവതില്ല
അതിനാൽ നീ രാമനെപോയ്‌ കണ്ടുകൊള്ളുക
അനുമതി കാക്കാതവൾ അരിക ത്തണഞ്ഞു വീണ്ടും
അനുരാഗാങ്കുരം ചൊല്ലി രാമാനോടായി
മുൻപുചൊന്നകാര്യംതന്നെവീണ്ടും രാമനുരചെയ്തു
അൻപിയന്നലക്ഷ്മണന്റെ വധുവാക നീ
ലക്ഷ്മണനടുത്തുചെന്നുവീണ്ടു മവൾ വരിക്കുവാൻ
ലക്ഷ്മണനോ കനിയാതെ ഒഴിഞ്ഞുവീണ്ടും
ശൂർപ്പണഖതന്റെ ഭാവം കണ്ടു സീത പുഞ്ചിരിച്ചു
ശൂർപ്പണഖയതു കണ്ടങ്ങുറഞ്ഞു തുള്ളി
കലികൊണ്ടലക്ഷ്മണനാ ശൂർപ്പണഖതന്റെ കാതും
മുലകളും മൂക്കുമുടൻ ഛേദിച്ചു വാളാൽ
മോഹഭംഗമതിനൊപ്പമംഗഭംഗവും ഭവിച്ച
മഹിളതൻകോപം ഘോര യുദ്ധഹേതുവായ്!
