രചന : നീതു പോൾസൺ ✍️
വല്ല്യമ്മയ്ക്ക് കൊറെയധികം കൂടോത്രകഥകളറിയാം. വല്ല്യമ്മയുടെ അച്ഛന്റെ തലമുറയിൽ പെട്ട കാർണവർരൊക്കെ ചുട്ട കോഴിയെ പറപ്പിക്കാൻ പറ്റുന്നത്രേം കഴിവുള്ള മന്ത്രവാദികളായിരുന്നുവത്രെ.
കുടുംബത്തിൽ തന്നെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും കൂടോത്രം ചെയ്യുന്നവരുണ്ട്. അവരുടെ ഒക്കെ വീടുകളിൽ പോയാൽ നമുക്ക് ഒരു സൂഷ്മത വേണം.അവര് തരുന്നതൊന്നും വാങ്ങി തിന്നരുത്. കഷ്ടകാലം ആണെങ്കിൽ കൂടോത്രം ഫലിക്കും. കൂടോത്രം എങ്ങനെ വേണമെങ്കിലും ചെയ്യാമല്ലോ…
ആകാശവും ഭൂമിയുമൊക്കെ
ഒരു വടി കൊണ്ട് നിശ്ചലമാക്കുമെന്നും
കൂടോത്രം വന്നാൽ കുടുംബം നശിച്ചു പോവുമെന്നും വല്ല്യമ്മ പറഞ്ഞു.
അങ്ങനെ കൂടോത്രം ഉള്ള ഒരു കാർന്നോര് ഉണ്ടായിരുന്നു. കുട്ടിച്ചാത്തൻ സേവ ആയിരുന്നു. കള്ള ഷാപ്പിൽ പോയാൽ, ലോട്ടറി ടിക്കറ്റ് കാണിക്കും. കാണുന്നോർക്ക് അത് നൂറിന്റെ നോട്ട്.
“എന്നിട്ടോ.”
ഞാൻ ആകാംക്ഷയോടെ ചെവിയോർക്കും.
“അങ്ങനെ ആൾക്കാരെയൊക്കെ പറ്റിച്ചു ലാവിഷായി പുള്ളി ജീവിച്ചു. കൂടെ ചാത്തനാണല്ലോ ഉള്ളത്. പക്ഷേ പുള്ളി മരിച്ചു കിടന്നപ്പോൾ, പുറംലോകം അറിഞ്ഞത് മണം വന്നപ്പോഴാ…അതും പൊള്ളിമരണം…”
“അപ്പോൾ പുള്ളീടെ ചാത്തൻ എവിടെ പോയി.”
“പോടീ…അവിടുന്ന്…”
ആ ചോദ്യം കേട്ടതും വല്യമ്മയ്ക്ക് ദേഷ്യം വന്നു. പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടില്ല. ആ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം പറയാതെ, വല്യമ്മ അടുത്ത കാര്യം പറയും.
ഒരുത്തൻ അയലോക്കകാർക്ക് കൂടോത്രം ചെയ്തു. മണ്ണിൽ കുഴിച്ചിട്ടു.ഇതറിയാതെ അയാളുടെ മകൻ അതിനു മീതെ കൂടി ചവിട്ടി നടന്നു പോയി.
“എന്നിട്ടെന്താ, ചക്കിന് വച്ചത് കൊക്കിന് കൊണ്ടു.”
വീണ്ടും എനിക്ക് ആകാംക്ഷ പെരുകി. ആളുമാറി കൂടോത്രം ചെയ്തിട്ട് എന്തു പറ്റി എന്നറിയണമല്ലോ….പക്ഷേ എന്നത്തേയും പോലെ അതിനുമാത്രം ഉത്തരം കിട്ടിയില്ല.
സന്ധ്യയ്ക്ക് മുറ്റത്തിന്റെ അതിരിലൂടെ മുടിയഴിച്ചിട്ട് പോകുന്ന യക്ഷി ഉണ്ടെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു. യക്ഷി മാത്രമല്ല അതിലും മുറ്റിയൊരു സാധനം കൂടി പോകുന്നുണ്ട്. മുറ്റത്തും അല്ല, വഴിലും അല്ല.
“മൂന്തിയ്ക്ക് മുടിയഴിച്ച് നടക്കാതെ പെരക്കാത്ത് കയറിയിരുന്നാൽ നിനക്ക് കൊള്ളാം.”
അതും പറഞ്ഞു വല്യമ്മ വിളക്ക് കൊളുത്തും. സന്ധ്യ പടർന്ന മുറ്റത്തിനപ്പുറത്തേയ്ക്ക് ഒരു തീ കട്ട നീട്ടിയെറിഞ്ഞു കൊണ്ട് വല്യമ്മ പറഞ്ഞു.
“ലക്ഷ്മിം മൂശേട്ടയും ഒരുമിച്ചാ വരുന്നത്. വെട്ടം എവിടെ കണ്ടാലും അവിടെ മൂശേട്ട കയറിയിരിക്കും. “
മൂശേട്ടയും ലക്ഷ്മിയും ഒരുമിച്ച് വരുന്നത് ഞാൻ സങ്കല്പിച്ച് നോക്കും. സ്വർണ്ണാഭരണങ്ങളുടെ തിളക്കം പേറിയ ലക്ഷ്മി. പിന്നാലെ വരുന്ന മൂശേട്ട…
തീക്കട്ട കണ്ടു സന്തോഷിക്കുന്ന മൂശേട്ട അറിയുന്നുണ്ടോ, തേച്ചുരച്ച് വെടിപ്പാക്കിയ നിലവിളക്ക് ലക്ഷ്മിയ്ക്കു വേണ്ടി തുളസിത്തറയിൽ ഇരിപ്പുണ്ടെന്ന്…
മുറ്റത്തും വഴിയിലുമല്ലാത്ത ഒരു ചരടിന്റെ അത്രേം വീതിയുള്ള വഴിയിലൂടെ പോകുന്ന ആളെ കുറിച്ച് വല്യമ്മ തന്നെ പറഞ്ഞു തന്നു.
മാടനാണ്. മറുത, അറുകൊല….
“പണ്ടൊരു കാർന്നോര് ഇച്ചിരി എറച്ചിം വാങ്ങി മൂന്തിയ്ക്ക് വീട്ടിൽ പോയതാണ്. മറുത പിറകെ കൂടിയില്ലേ…. വീട്ടിൽ ചെന്ന് കറി വെച്ച് നോക്കിപ്പോ….ആ കറി കാണണം….”
എന്റെ ഹൃദയം പെരുമ്പറ കൊട്ടും. വല്യമ്മ ചായ പാത്രം ഒന്നൂടെ അടുപ്പത്ത് വെച്ച് തീ കൂട്ടും. ബാക്കി കഥ കേൾക്കാൻ ഞാൻ എരിപൊരി കൊള്ളും. വല്യമ്മ ചായ ഗ്ലാസിലേയ്ക്ക് ഒഴിച്ച് കൊണ്ട് പറയും.
“ഇച്ചിരി നേരം കെടക്കട്ടെ…. “
എന്റെ ഉറക്കം അതോടെ പോയി കിട്ടി. കീറ പുതപ്പിനുള്ളിൽ പുതച്ചു മൂടി കിടക്കുമ്പോൾ എന്തോ കിലുങ്ങുന്നത് പോലെ തോന്നും.
യക്ഷിയാണ്.
എന്റെ ശരീരം കിലുകിലെ വിറയ്ക്കും.
ഞാൻ അറിയാവുന്ന സകല ദൈവങ്ങളെയും പ്രാർത്ഥിക്കും. നാലു വശത്തും കുരിശ് വരയ്ക്കും. കുരിശു കണ്ടാൽ ഒരു യക്ഷിയും വരില്ലെന്ന് ചാച്ചൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
ആ കാലത്താണ് എനിക്കൊരു പനി പിടിക്കുന്നത്. അന്നെനിക്ക് ഒരു വയലെറ്റ് ഉടുപ്പുണ്ടായിരുന്നു. രാത്രി മുഴുവൻ ഭിത്തിയിലൂടെ ചിലന്തികൾ പാഞ്ഞു നടക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. കാണുമ്പോൾ കാണുമ്പോൾ അതിനു വലുപ്പം വെച്ച് വരുന്നത് പോലെ…എന്റെ ചുണ്ടുകൾ കരിനിറമാകുകയും ഞാൻ അലറികരയുകയും ചെയ്തു. ചാച്ചനും വല്യമ്മയും ആ രാത്രിയിൽ എന്നെയുമെടുത്തോടി. പനി മാറാതെ വന്നപ്പോൾ വല്യമ്മ ദേവിയ്ക്ക് നേർച്ച നേരുകയും ആ നേർച്ചയുടെ ഫലമായി പനി മാറുകയും ചെയ്തുവത്രെ….
അതോടെ ദേവിയെ, ദുർഗയെ
ഞാനെന്റെ രക്ഷകയായി കാണാൻ തുടങ്ങി. രാത്രിയിലെ ചിലമ്പ് ശബ്ദം ആ കാലിലേതാണെന്ന് ഞാൻ കരുതാൻ തുടങ്ങി.
ഭയമെന്ന വികാരത്തെ ഭക്തി കൊണ്ട് കീഴ്പ്പെടുത്തുള്ള ആ ശ്രമം വിജയിച്ചു.
അതിൽ പിന്നെ വല്യമ്മ പ്രേതകഥകൾ പറയുമ്പോൾ അമ്മേ നാരായണ മനസ്സിൽ ചൊല്ലികൊണ്ട് ഞാൻ ചോദിക്കും.
“എന്നിട്ട്….”
“എന്നിട്ടെന്താ… രാജാവ് നായാടി നായാടി കാടിന്റെ ഒത്ത നടുവിൽ ചെന്നു….അപ്പോൾ ഒരു സുരസുന്ദരി നിൽക്കുന്നു.
ദാ…. ഇവിടം വരെയാണ് മുടി.
യക്ഷി ആണോന്ന് രാജാവ് അറിയുന്നുണ്ടോ….ആ സുന്ദരിയെയും കൂട്ടി രാജാവ് കൊട്ടാരത്തിലേയ്ക്ക് വന്നു.”
“എന്നിട്ടോ….”
കഥയുടെ രസചരട് പൊട്ടിച്ചെറിഞ്ഞ് വല്യമ്മ പറയും.
“എനിക്കേ വേറെ പണിയുണ്ട്…”
ആ സന്ധ്യ.
അപൂർണ്ണമായ കഥകൾ.
വിറകടുപ്പെരിയുന്ന അടുക്കള
കട്ടൻചായ…വല്ല്യമ്മ…..
പിഞ്ഞിതുടങ്ങിയ പുതപ്പ്.
ഇളംചൂടാർന്ന കെട്ടിപ്പിടിക്കലുകൾ….