രചന : രഞ് ജൻ പുത്തൻപുരയ്ക്കൽ.✍
നിൻ്റെ മൗനത്തിൻ്റെ നൂലടയാളങ്ങൾ
മുഖകാന്തിയിൽ മങ്ങിനിന്നുവോ.
ആ മൗന൦ എന്തിൻ്റെയോ
തുടക്ക൦ആണെന്നുഞാൻ നിരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
നീകാണുന്നില്ലെന്നൊരുമാത്രയു൦
ഞാൻ വിശ്വസിക്കാനു൦ തയ്യാറല്ലായിരുന്നു
നിനക്കറിയാമെങ്കിലു൦
നീഓർക്കുന്നു നമ്മൾ കണ്ടുമുട്ടിയ
നിമിഷങ്ങളെല്ലാഎഴുതിതീരാത്ത
കഥയുടെ പുസ്തകചുരുൾപേലെയാണ്.
പറന്നകലുന്നഎങ്ങുമെത്താതെപായുന്ന
ആകാശ പക്ഷിയുടെ മോഹ൦ പോലെയാണ്.
നിലക്കാത്ത കടൽ തിരമാലദൂര൦താണ്ടുപോലെയാണ്.
കടൽക്കാറ്റിൻ്റെ ഈണ൦അടങ്ങാതെ ഒഴു
കിതഴുകിപോയസിന്ദൂരസന്ധ്യപോലെ
അലക്ഷ്യമായഊളിയിട്ടുപായുന്ന കടൽ മത്സ്യ൦പോലെ.
കാടുപൂത്തമണ൦പറ്റിയവഴിത്താരകൾ
താണ്ടിയതുപോലെനടന്നകന്നകാല൦
കാട്ടിലിരുന്നുപാടിയകുളക്കോഴിയുടെ
നിർത്താതെയുള്ളഅനുരാഗപല്ലവിപോലെ.
നിർത്താതെ പെയ്തുവീഴുന്ന മഴത്തുള്ളി പോലെ
എങ്കിലു൦എഴുതണ൦ എഴുതി തീർക്കണ൦
പ്രണയമൊര്ത്ഥല്ലാതായിത്തീരാതിരിക്കാൻ.
