അജ്ഞാതൻ

രചന : കെ.ആർ.സുരേന്ദ്രൻ✍

ഒരിടത്തൊരമ്പലമുണ്ട്.
അമ്പലമുറ്റത്തരയാലുണ്ട്.
അരയാൽത്തറയുണ്ട്.
ആൽത്തറയിലൊരജ്ഞാതനുണ്ട്.
അരയാലിൻ കാറ്റും,
ദലമർമ്മരങ്ങളും
അജ്ഞാതന്
പ്രിയതരങ്ങൾ,
അർച്ചനകൾ……..
അരയാൽത്തറ
എക്കാലവും
അജ്ഞാതനിരിപ്പിടമാകുന്നു.
അരയാലിന്റെ
തണലും,
ആലിലക്കാറ്റും,
ദലമർമ്മരങ്ങളും
അജ്ഞാതന്
പ്രിയമാണ്,
അർച്ചനകളാണ്.
ബുദ്ധനെപ്പോലെ
മിഴികൾ കൂപ്പി
അജ്ഞാതൻ
ധ്യാനത്തിലല്ല.
തുറന്ന കണ്ണുകളോടെ
അജ്ഞാതൻ
ലോകം കാണുന്നു.
കേൾക്കന്നു.
ചുറ്റമ്പലം വലം വെച്ച്
തൊഴാനെത്തുന്നവർ
അജ്ഞാതന്
വെളിച്ചപ്പെടുന്നു.
അവർക്ക് പക്ഷേ
അജ്ഞാതൻ
അദൃശ്യനാകുന്നു.
കൽവിളക്കിൽ
തെളിയുന്ന നാളങ്ങൾ
അജ്ഞാതൻ
കാണുന്നുണ്ട്.
ശംഖനാദം
കാതിൽ മുഴങ്ങുന്നുണ്ട്,
തിമിലയുടെ താളങ്ങൾ
മുറുകുന്നതറിയുന്നുണ്ട്.
സന്ധ്യ കറുപ്പിന്
വഴിമാറുന്നതോടെ
ആൽത്തറ
അജ്ഞാതനെ
താഴെയിറക്കി
വിടുന്നുണ്ടാവുമോ?
അജ്ഞാതൻ
ഇരുട്ടിൽ ഒരു
ബിന്ദുവായലിയുന്നുണ്ടാവുമോ?
ഒരേസമയം
ഇരുട്ടും വെളിച്ചവുമായി
അജ്ഞാതൻ
വേഷപ്പകർച്ചകൾ
നടത്തുന്നുണ്ടാവുമോ?
കാലം മായ്ക്കുന്ന
ചിത്രങ്ങളിൽ
പക്ഷേ
അജ്ഞാതൻ പെടുന്നില്ല.
അമ്പലമുറ്റത്തെ
അരയാൽത്തറയിൽ
അനാദികാലം മുതൽ
അജ്ഞാതന് സ്ഥാനമുണ്ട്….
അരയാലിനെ
കാലം
മായ്ച്ചേക്കാം.
എന്നാൽ അജ്ഞാതനെ
പക്ഷെ
കാലം മായ്ക്കുന്നില്ല…….
കാലം തന്നെ
അജ്ഞാതൻ……