രചന : ആന്റണി മോസസ്✍
ജയദേവൻ നമ്പ്യാർ എയർ പോർട്ടിന്
പുറത്തേക്കിറങ്ങി
നല്ല തിരക്കുണ്ട് ദുബായ് ഫ്ലൈറ്റ് മാത്രമല്ല പതിനഞ്ചു മിനിട്ടു ഇടവിട്ട് രണ്ടു ഫ്ലൈറ്റ് വന്നു …
കുവൈത്തും ,ബഹ്‌റിനും
അതുകൊണ്ടു നല്ല തിരക്ക് ലഗേജിനു വേണ്ടി കാത്തു കുറെ സമയം പോയ് …
വീട്ടിൽ നിന്ന് ആരും വന്നിട്ടില്ല മോൾക്ക് എക്സാം ആയതു കൊണ്ട് സുമ വന്നില്ല
അല്ലെങ്കിൽ എത്ര വയ്യ എങ്കിലും തന്നെ കൂട്ടാൻ അമ്മയും സുമയോടൊപ്പം വരുമായിരുന്നു ..
കഴിഞ്ഞ കൊല്ലം അമ്മ പോയ് ..
അമ്മമാർക്ക് ഒരു പ്രത്യേകതയുണ്ട് അവർക്കു ലഗേജിലേക്കും ബാഗിലേക്കും ഒന്നുമല്ല നോട്ടം
നമ്മളെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയിരിക്കും
എന്നിട്ടു ചോദിക്കും നീ എന്താടാ ക്ഷീണിച്ചെ വെയില് കൊള്ളുന്നുണ്ടോ ഒന്നും നേരത്തിനു കഴിക്കാറില്ലേ …
ഇരുപതു കഴിഞ്ഞ രണ്ടു പിള്ളേരുടെ അച്ഛനാണെന്ന വിചാര മൊന്നും അമ്മക്കില്ല…..
ആ വാത്സല്യമുള്ള വാക്കുകൾ മായ്ഞ്ഞു പോയിരിക്കുന്നു.
ലഗ്ഗേജ് എടുത്തു ടാക്സിയിൽ വെച്ച് മുൻ സീറ്റിൽ കയറി
ഒരു മണിക്കൂർ ഓട്ടമുണ്ട് വീട്ടിലേക്ക്‌ …
ഓരോ വർഷം വരുമ്പോഴും ഒരു പാട് മാറ്റങ്ങൾ തോന്നും
നാടിന് … പുതുതായി പൊങ്ങി വരുന്ന കെട്ടിട സമുച്ഛയങ്ങൾ …
റോഡിന്റെ നിർമ്മാണ പ്രവർത്തനങ്ങൾ നമ്മൾക്ക് അറിയാൻ കഴിയാതെ പോകുന്ന നമ്മുടെ നാട് …
റോഡിൽ എത്ര വാഹനങ്ങളാണ് ഈ അടുത്ത കാലത്തായി..
പത്തുരൂപ മിച്ചം പിടിച്ചു വെക്കുന്ന പഴയ തലമുറയുടെ ഒരു രീതി മാറി ഇപ്പോഴത്തെ ആളുകൾക്ക് സമ്പാദ്യശീലം കുറവാണെന്നു തോന്നിയിട്ടുണ്ട്
നല്ല കാറുകൾ വേണം …വിലകൂടിയ ഇലക്ട്രോണിക്സ് ഗാഡ്‌ജെറ്റുകൾ ..
എല്ലാം ബ്രാൻഡഡ് ..തലമുറയിൽ വരുന്ന മാറ്റങ്ങൾ…. “ചേട്ടാ ഇവിടുന്നു ലെഫ്റ്റ് അല്ലെ “
ഡ്രൈവറുടെ ചോദ്യം
അതെ ….അയാൾ തല കുലുക്കി
നാട്ടിലെത്തിയാൽ ആളുകളോട് കുശലം പറഞ്ഞിരിക്കാൻ മടിയാണ് ” ഓരോന്ന് ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും
ജയൻ വന്നോ എപ്പോഴാ തിരിച്ചു പോകുന്നെ ” സ്ഥിരം ചോദ്യം വേറെ
അമ്പത്തിരണ്ട് വയസ്സായി ..
മുപ്പത്തിരണ്ടാമത്തെ വർഷം ഗൾഫിൽ …കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട് ഇരുപത്തിആറ്‌ വർഷം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു …
എത്രയോ തവണ നിർത്തി വരണമെന്ന് ചിന്തിട്ടുണ്ട് … കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല
പല പ്രവാസികളും അങ്ങനെ തന്നെ ആയിരിക്കും ….
നാട്ടിൽ വന്നു നിൽക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവർ ….. പക്ഷെ ഒരിക്കലും കഴിയാത്തവർ
കാർ ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്നു …
നാടിന്റെ മാറ്റങ്ങൾ നോക്കിയിരിക്കുന്നത് ഒരു സുഖമാണ്
ഗേറ്റിനു മുമ്പിൽ കാറ് നിന്നു
കാശു കൊടുത്തു ഡ്രൈവറെ വിട്ടു
സുമ പുറത്തു തന്നെ നോക്കി നില്പുണ്ടായിരുന്നു
“യാത്ര സുഖമായിരുന്നോ ജയേട്ടാ” “
ഉം ” അയാൾ ഒന്ന് മൂളി
ഇരുപത്തി ആറുവർഷമായി ഇപ്പോഴും അതിഥി വന്നത് പോലെ യാണ് പെരുമാറ്റം
പ്രവാസികൾ വിരുന്നു കാരെ പോലെ വന്നു പോകുന്നവർ …
ഈ കഴിഞ്ഞ ഇരുപത്തി ആറ്‌ വർഷത്തിനുള്ളിൽ അവൾ തന്റെ കൂടെ താമസിച്ചത് ഇരുപത്തി ആറ്‌ മാസം മാത്രം
രണ്ടു വർഷവും രണ്ടു മാസവും മാത്രം അടുപ്പമുള്ള ഭാര്യ …അയാൾക്ക്‌ ചിരി വന്നു ..
അവളുടെ അവസ്ഥയും അത് തന്നെ പാവം…
ദുബായിൽ കിട്ടാത്തത് ഒന്നുമില്ല ..ജീവിതം ആഘോഷമാക്കാൻ ഇറങ്ങിപുറപ്പെടുന്നവനു എന്തും …
ഒരിക്കൽ പോലും മനസ് അത്തരം കാര്യങ്ങളിലേക്ക് പോയിട്ടില്ല …
ഒരു യന്ത്രം പോലെ ജോലി ചെയ്തു ..
കുടുംബം രക്ഷപ്പെടുത്തുക എന്നത് മാത്രമായിരുന്നു ….
വർഷങ്ങൾ പോയതറിഞ്ഞില്ല …
കുടുംബത്തിൽ ഒരു പാട് കാര്യങ്ങൾ നടത്താൻ കഴിഞ്ഞു ..
സഹോദരിമാരുടെ വിവാഹം ..
പിള്ളേരുടെ വിദ്യഭ്യാസം വീട് അങ്ങനെ ഒരു പാട് കാര്യങ്ങൾ …
ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കുറെ നേരം സുമയോടും മക്കളോടും സംസാരിച്ചിരുന്നു …
എന്ന് വരുമ്പോഴും അവസാനിപ്പിച്ചു വരാൻ അവൾ പറയും … ഇനിയുമില്ലേ ബാധ്യതകൾ മക്കളുടെ വിവാഹം ….
ദിനങ്ങളെങ്ങനെ പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു ….
അന്ന് രാവിലെ ഉണർന്നപ്പോൾ അയാൾക്ക്‌ വിഷമം തോന്നി ….
ഇന്ന് അഞ്ചു മണിക്ക് ഫ്ലൈറ്റ് …
ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു…
നാളെ ഈ സമയത്തു ഞാൻ എന്റെ വീട്ടിലില്ല ..
സുമ അടുക്കളയിൽ പലഹാരങ്ങളും അച്ചാറും ഉണ്ടാക്കുന്ന തിരക്കിൽ
മക്കൾ അടുത്ത പ്രാവശ്യം വരുമ്പോൾ വാങ്ങേണ്ട സാധനങ്ങൾ പറഞ്ഞു ..
ഉച്ചക്ക് ചോറ് കഴിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല വിശപ്പ് തോന്നുന്നില്ല
ഇത്ര വർഷമായിട്ടും ഇതിനൊന്നും ഒരു മാറ്റവുമില്ല …
ഭാര്യയെയും മക്കളെയും നോക്കി കൈ വീശി കാറിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ എല്ലാ വർഷത്തെയും
പോലെ അയാൾ ഒരു കാര്യം മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു …അടുത്ത വരവിനു എല്ലാം അവസാനിപ്പിച്ചിട്ടു വരണം ….
ശുഭം
💜💜ആന്റണി 💜💜