രചന : അജിത് എൻ.കെ – ആനാരി ✍
ഇല്ല തുരുമമ്പു പിടിക്കില്ലെന്നുടെ
ചിന്തകൾരാകിമിനുക്കും ഞാൻ
വൻതിരപോലെ വരുന്നൊരു ജീവത
കാലുഷ്യത്തെയൊതുക്കും ഞാൻ
പണ്ടുപുരാതനകാലം ജീവിത
നാൾവഴി നരകമതാണെങ്കിൽ
ഇന്നൊരു നാകം സാർത്ഥകമാ-
ക്കാനുണ്ട് നമുക്കിനി വഴിയേറേ
കൂച്ച് വിലങ്ങുകളാരോനമ്മുടെ
ചിന്തയിലിടുവാൻ നോക്കുമ്പോൻ
മൂച്ചില്ലാത്തവല്ലെന്നുള്ളത്
കാട്ടാനെന്തിന് വൈമനസ്യം ?
കണ്ണിലിരുട്ട് വരുത്തരുതാരും
ചിന്തവിളങ്ങണ കാലത്തോളം
കണ്ടത് നീതിക്കെതിരെങ്കിൽ നാം
ചൊന്നുകഴിഞ്ഞേ പോകാവൂ !
ഉള്ളിലുറങ്ങും ധർമ്മത്തിൻമുള
കർമ്മത്തിൻ ഇലയാകുമ്പോൾ
പുഷ്പിക്കുന്നത് സത്യത്തിൻ വിള-
യെത്രമനോഹര കാഴ്ചയത്!
ഉന്നതിപൂകാനൊന്നേ വഴിയത്
എല്ലുമുറിഞ്ഞുള്ളദ്ധ്വാനം
കല്ലിൽപ്പോലും കവിതകുറിക്കും
നിശ്ചയദാർഢ്യമതുണ്ടെങ്കിൽ !
മോഷണ ചൂഷണ ഭീഷണിയേഷണി –
യല്ലാ നമ്മുടെ മാർഗ്ഗങ്ങൾ
ഭൂഷണമേവം സത്യം ധർമ്മം
ഭാരത പൗരന് സത്യത്തിൽ !
കെട്ടവരനവധി മുന്നിൽപ്പോകും
കെട്ടുപിണഞ്ഞവർ വീണീടും
സമയമതേറെയെടുത്തെന്നാലും
വിജയരഥം നാമേറീടും !
ജാതിമതാന്ധത പീലിവിടർത്തിയ
ലോകത്തിൽ നാമെങ്കിലുമീ
മാനവസേവനമൊന്നേ മാധവ
സേവയതാകൂ ഓർക്കുക നാം!
പച്ചയൊടെന്തിന് വിദ്വേഷം ആ
പച്ചയിലല്ലോ ഫലമുളവാകൂ
ഉദയദിവാകരനുദയം ചെയ്യും
കിരണത്തിൻപ്രഭ കാവി നിറം !
നീലനിറത്തിലെനീലാകാശ-
ക്കീഴിൽ മാനവരൊന്നല്ലോ?
വെയിലും, കാറ്റും, മഴയും, മഞ്ഞും
നിറഭേദങ്ങൾ നോക്കുന്നോ?
പ്രാണൻ പ്രാണിക്കേകിയവൻ
വായുവിനെന്തേ നിറമേകാഞ്ഞൂ
അങ്ങനെയിങ്കിൽ നിറത്തെച്ചൊല്ലി-
യെന്നേമർത്ത്യകുലംമുടിയും!
ഇരവും പകലും ഒരുപോലല്ലേ
വിശ്വവിധാതാവുരുവാക്കി ?
കമ്പൊടുകമ്പായ് ഊടുംപാവും
നെയ്യുക മാനവരൊന്നായി !
വർണ്ണമതേഴുംകൂടി വരുമ്പോളി –
ന്ദ്രധനുസ്സിന് ചെതമേറും
വർണ്ണമതൊന്ന് കുറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാ-
ലിന്ദ്രധനുസ്സിന് ചെതമെന്ത്?
കലഹം കൂച്ചിക്കെട്ടിയൊതിക്കീ-
ട്ടറബിക്കടലിലെറിഞ്ഞേക്കൂ
സമതനിറഞ്ഞൊരു നല്ലൊരു നാളെ
അകലയതല്ലാ തവ നീളേ !
